Wat is een Ricardian contract?
Het toepassen van een Ricardian contract is een manier om een document te registeren, dat rechtsgeldig is en digitaal is verbonden aan een object of aan een bepaalde waarde. Het is een vorm van een smart contract die toegepast kan worden binnen een blockchain. Ricardian contracts bieden een hoge mate van veiligheid vanwege de cryptografische identificatie. Een dergelijk contract is zowel een wettelijke overeenkomst tussen verschillende partijen, als een protocol dat de overeenkomst op een veilige manier binnen een digitale infrastructuur integreert. Een Ricardian contract plaatst alle informatie uit het wettelijke contract in een opmaak, die kan worden uitgevoerd met behulp van bepaalde software.
Lezen als een gewoon tekstdocument
Een Ricardian contract is dus zowel leesbaar door virtuele machines binnen digitale infrastructuren, als door mensen die de informatie kunnen lezen als een gewoon tekstdocument. Hierdoor kunnen juristen en de partijen die bij het afsluiten van een overeenkomst betrokken zijn, alle informatie goed tot zich nemen. Dit soort overeenkomsten, waarbij de opmaaktaal is verweven met reguliere (door mensen leesbare) taal, kan ervoor zorgen dat transactiekosten veel lager worden. Ook kan een Ricardian contract bijdragen aan een snellere oplossing van geschillen en zijn deze overeenkomsten veel beter uitvoerbaar, dan onze traditionele oude vertrouwde contracten.
Ian Grigg en het Ricardian contract
Een bijzonder kenmerk van een Ricardian contract en blockchaintechnologie is de transparantie ervan. Omdat publicaties van en verwijzingen naar die specifieke informatie gebeurt aan de hand van cryptografische hashes, kunnen de risico’s van fraude tot een minimum worden beperkt. Het op deze manier digitaliseren van documenten die financiële transacties zoals betalingen vertegenwoordigen, zullen we de komende jaren steeds vaker tegenkomen. Ricardian contracts zijn ontstaan uit het werk van Ian Grigg, een expert op het gebied van blockchaintechnologie en cryptocurrency’s.
Definitie van een Ricardian contract
Midden jaren 90 leverde Ian Grigg een belangrijke bijdrage aan een digitale infrastructuur voor het transporteren van digitale eigendommen. Dit model staat bekend als “Ricardo” (vernoemd naar de Britse econoom David Ricardo) en werd ontwikkeld door Systemics, een bedrijf dat is gespecialiseerd in financiële transacties, elektronische betalingen en cryptografie. Een Ricardian contract kan worden omschreven als:
“Een overeenkomst in de vorm van een enkelvoudig document dat wordt aangeboden door een verstrekker aan een eigenaar van eigendommen, waarbij het recht van eigendom van de eigenaar wordt beheerd door de verstrekker van het document. Het document moet duidelijk leesbaar zijn, net zoals traditionele contracten op papier. Daarnaast moet de overeenkomst leesbaar zijn door programma’s en software en digitaal worden ondertekend, met behulp van digitale sleutels en serverinformatie, in combinatie met een unieke en veilige identificatiemethode”.
De uitgifte van transacties en de uitvoering strikt gescheiden
Een Ricardian contract vormt een verbinding tussen wetgeving in onze fysieke juridische wereld en de digitale wereld die wordt gecreëerd door de hashfunctie. Alle condities, regels en voorwaarden die onderdeel zijn van een overeenkomst, worden op een geavanceerde manier binnen de contracten geïntegreerd. Daarbij worden de uitgifte van transacties en de uitvoering ervan strikt van elkaar gescheiden, wat ook weer bijdraagt aan de veiligheid. Een Ricardian contract legt de afspraken vast die tussen de handelende partijen worden gemaakt, zodat programma’s deze overeenkomst kunnen uitvoeren op een vooraf bepaald moment. Het betreft dus een registratie van het aanbod van een contractverstrekker aan een asset-eigenaar.
Verwijzing naar de hash van een Ricardian contract
Het aanbod wordt digitaal ondertekend, door middel van een reguliere digitale handtekening. Het contract wordt geaccepteerd door akkoord te gaan met de transactie die verwijst naar de hash van dat contract. Als het een betalingssysteem betreft, dan zal een beveiligde betaling de hash van dat desbetreffende contract aanhalen, maar ook de betalende en ontvangende partijen. Bij een smart contract zou de acceptatie van een transactie worden uitgevoerd, aan de hand van de smart contract-code.
Verborgen handtekening
Het ondertekenen van een Ricardian contract door de betrokken partijen, gebeurt aan de hand van private sleutels. De handtekening van de aanbieder van de overeenkomst wordt toegevoegd aan het document, waardoor er een juridisch bindend en leesbaar aanbod ontstaat ten aanzien van de informatie (over bijvoorbeeld eigendommen) die omschreven is in het document. Als partijen op een later moment deelnemen aan een Ricardian contract (bijvoorbeeld als zij een betaling willen uitvoeren), dan wordt de cryptografische “hash-identificatiemethode” overschreven van het ondertekende originele document. Het gebruik van de hash van de overeenkomst zorgt ervoor, dat er een verborgen handtekening aan het contract wordt verbonden.
Wat is het verschil tussen een Ricardian contract en een smart contract?
Smart contracts refereren naar een type digitale overeenkomst dat al reeds overeengekomen is en automatisch kan worden uitgevoerd. Een Ricardian contract is een overeenkomstmodel om de “voornemens” van een contract vast te leggen, nog voordat het contract wordt uitgevoerd. Middels de hashes die naar externe documenten verwijzen, kunnen Ricardian contracts ook eenvoudig verwijzen naar code. Ongetwijfeld zullen er in de toekomst steeds meer kruisbestuivingen tussen Ricardian contracts en smart contracts ontstaan en zullen transacties waarschijnlijk worden uitgevoerd aan de hand van verschillende hybride vormen.
Waarvoor kan een Ricardian contract worden gebruikt?
Ricardian contracts zullen voornamelijk worden gebruikt voor het uitvoeren van financiële transacties, zoals bij de Corda blockchain van het consortium van banken R3cev. Het gaat dan onder andere om de zogenaamde “open transacties”, die goed kunnen worden gelezen en begrepen door mensen, maar ook kunnen worden uitgevoerd door software. Een Ricardian overeenkomst wordt gebruikt om de verantwoordelijkheid (aansprakelijkheid), van een handelende partij vast te stellen op het moment dat er met een andere partij handel wordt gedreven. Een contract vertegenwoordigt een eenheid van bepaalde goederen of diensten. Een Ricardian contract maakt gebruik van een ondertekende overeenkomst tussen partijen, die niet kan worden vervalst als een contract eenmaal is ondertekend.
BowTie diagram
Een Ricardian contract verdeelt de overeenkomst tussen partijen over tijd en domein en maakt daarbij gebruik van een zogenaamde “BowTie diagram”. Deze diagram visualiseert bepaalde risico’s in een overzichtelijk schema. Een BowTie diagram heeft betrekking op onderhandelingen en het opstellen van een wettelijk bindend contract en maakt alle doelstellingen van het contract duidelijk.
Gewoonterecht, burgerlijk recht of religieuze wetgeving
Smart contracts en Ricardian contracts kunnen succesvol worden, omdat met dergelijke contracten geschillen tussen partijen snel en efficiënt kunnen worden opgelost. Omdat de uitvoering van de overeenkomsten geautomatiseerd is, kunnen ook de kosten van transacties en registratie van eigendommen aanzienlijk worden verlaagd. Dat wil echter nog niet zeggen dat deze technologie al helemaal perfect is. Dat is zeker nog niet zo en er zijn nog heel wat obstakels en problemen die verholpen moeten worden, om deze overeenkomsten populair te maken bij het grote publiek. Een van de uitdagingen is dat het op dit moment nog erg lastig is om te bepalen, hoe een Ricardian contract precies moet worden beschouwd in onze fysieke wereld. Betreft het gewoonterecht, burgerlijk recht of wellicht religieuze wetgeving in bepaalde islamitische landen? Wat zijn de exacte omstandigheden waaronder een partij een overeenkomst heeft aangeboden of geaccepteerd?
Focus op wetgeving voor autonome systemen
Wetgeving ontwerpen voor autonome toepassingen zal een van de lastigste zaken zijn ten aanzien van Ricardian en smart contracts. De techniek loopt wat dat betreft ver voor de troepen uit en dat is best wel zorgelijk. Op dit moment (2017) onderzoeken overheden (en ook de Nederlandse overheid) naar manieren waarop blockchain kan worden gebruikt, maar zou de focus voornamelijk moeten liggen op wetgeving rondom autonome systemen. Het wordt namelijk heel moeilijk om pas wetgeving te ontwerpen voor dergelijke technieken, op het moment dat ze al op hele grote schaal worden toegepast. Hier liggen dus voor wetsontwerpers en juristen nog behoorlijk wat uitdagingen.
Op de hoogte blijven van de ontwikkelingen op het gebied van blockchaintechnologie? Meld je dan nu aan voor de blogpost!